Als je al sedert 1952 lid bent van AKC (waar is de tijd gebleven) heb je echt van alles meegemaakt. Van fantastische hoogtepunten o.a. de finale tegen LUTO in Ahoy, beslissingswedstrijden op het veld om het kampioenschap van Nederland tegen PKC, de prachtige zaalseizoenen in de Rembrandthal tegen grootmachten als Blauw Wit, K.Z., Deetos etc. tot absolute dieptepunten zoals degradatie in de zaal naar de 2e klasse en op het veld zelfs 3e klasse, nog maar een paar maand geleden, veel verder kun je niet afdalen!
Ik heb wel eens getwijfeld de afgelopen jaren of onze club zou blijven bestaan, maar gelukkig heeft AKC zich weer opgericht, er is nieuw elan, zowel bestuurlijk met enkele actieve en enthousiaste nieuwe bestuursleden en dat geldt ook op sportief gebied , bij de jongste jeugd maar ook zeker voor AKC 1 dat door het ongeslagen kampioenschap in de 3e klasse een klein voorzichtig stapje heeft gezet naar hopelijk betere tijden.
Op termijn weer terug naar Ahoy? Nee dat zit er voorlopig niet in en dat zal ik zeker niet meemaken, maar het begin is er. Dat wij een maatje te groot bleken te zijn voor de tegenstanders in deze afdeling werd al snel duidelijk en het is nu zaak om te consolideren en voorlopig niet meer te degraderen, dat hebben we de afgelopen jaren genoeg meegemaakt. Van de vier wedstrijden waarbij ik als toeschouwer aanwezig was zijn geen verslagen bijgehouden maar dat we met kop en schouders boven de rest uitstaken was duidelijk. Natuurlijk stond er een berg routine in het veld met b.v. Mark, Ramon, Rik, Manon, Kim, etc. maar ook de jongeren deden zich gelden, zoals Collin, Lisa en Annelou.
Hoewel we door de vele degradaties ver teruggezakt zijn en in de kelder van het korfbal beland zijn, merk je toch dat de naam AKC hier en daar nog met ontzag genoemd wordt, dat was het geval bij de uitwedstrijd in Westerhaar waar we door enkele oudere supporters van SDO aangesproken werden over de hoogtijdagen van het zaalkorfbal in de Rembrandthal waarbij namen van toppers als Schorn, Landkroon en Landhuis met ere genoemd werden. Bij deze wedstrijd in Westerhaar kwamen genoemde supporters ook aan hun trekken omdat “good-old” Hugo (inmiddels 58 jaar) zijn opwachting maakte en zagen dat hij zijn 40 jaar jongere tegenstander een lesje zagen geven in effectiviteit.
Binnenkort gaat het zaalseizoen beginnen, helaas spelen we onze thuiswedstrijden niet meer in de vertrouwde Sluiskadehal (afgebroken) maar elders in de Schelfhorsthal. Handhaving zal niet eenvoudig zijn maar is beslist niet onmogelijk. We zullen het zien!
